Od zawsze najparadniejszy plac Głównego Miasta, obudowany kamieniczkami z pysznie zdobionymi fasadami i zamieszkany dawniej, zawsze, przez najmożniejszych członków patrycjatu gdańskiego. Na placu tym odbywały się wszystkie uroczyste obchody miasta, powitania królów polskich, dla których stawiano wspaniałe bramy triumfalne. Przy Długim Targu zamieszkiwali niegdyś królowie polscy, bądź w ratuszu, bądź w specjalnie przygotowanych dla nich kamienicach, po usunięciu z nich mieszkańców. Najczęściej zatrzymywali się w domach 1-4 na przeciw Domu Artusa.

Latarnia powstała w 1984 roku na teranie portu północnego w Gdańsku, jest najmłodsza latarnią na polskim wybrzeżu Bałtyku. Latarnia mieści się na wieży Kapitanatu Portu Gdańsk i nie jest udostępniona do zwiedzania. Wysokość wieży to 56 metrów, a zasięg światła 46 kilometrów.

Dawny klasztor Franciszkanów w stylu późnogotyckim, przylegający do korpusu kościoła Świętej Trójcy, został zbudowany na początku XVI wieku i pełnił swoją funkcję przez kilkadziesiąt lat. Ze względu na rosnącą popularność reformacji w Gdańsku, zakon doświadczył upadku, a w 1558 roku ostatni trzej mnisi przekazali budynek pod zarząd Rady Miejskiej, która przeznaczyła go na uczelnię teologiczną. Powstało wówczas Gimnazjum Gdańskie, później znane jako Akademickie, jedna z trzech najbardziej renomowanych szkół w Prusach obok Elbląga i Torunia. Studenci z Prus, Niemiec, Węgier oraz z karpackiego Spiszu przybywali tu, aby zdobywać wiedzę. Uczelnia działała do początku XIX wieku. Po wojnach napoleońskich szkoła zawiesiła działalność, a budynek popadł w ruinę. W 1844 roku Rudolf Freitag, rzeźbiarz z Wrocławia zamieszkujący w Gdańsku, objął opieką zrujnowany budynek, zakładając Muzeum Miejskie (Stadtmuseum). Muzeum to gromadziło sztukę dawna, a kolekcję uzupełniono w 1884 roku zbiorami gdańskiego Kunstgewerbemuseum. W późniejszym czasie dołączono do niej kolekcje znanych gdańskich miłośników sztuki, Lessera Giełdzińskiego i Jakuba Kabruna.W okresie Wolnego Miasta Gdańska muzeum było najważniejszym w mieście. Podczas II wojny światowej udało się uratować najcenniejsze zbiory. Po wojnie zmieniono nazwę na "Muzeum Pomorskie", a do zbiorów dodano ocalałe zabytki z Dworu Artusa, Bazyliki Mariackiej i innych kościołów. Od 1972 roku muzeum nosi tytuł Muzeum Narodowego. Wśród jego zbiorów znajdują się kolekcje gdańskiego rzemiosła artystycznego oraz sztuki gdańskiej, obejmujące malarstwo, meble, rzeźbę, i kowalstwo artystyczne. Znajdują się tu także obrazy holenderskich i flamandzkich mistrzów z XVI i XVII wieku, takich jak Jan van Goyen, Pieter Breugel młodszy, Albert Cuyp, Jacob van Ruisdael. Kolekcja ceramiki, złotnictwa i konwisarstwa reprezentuje słynne dziedziny rzemiosła gdańskiego. W muzeum działa również Galeria Sztuki Współczesnej. Jednak najbardziej cennym dziełem w całej kolekcji jest tryptyk Hansa Memlinga, "Sąd Ostateczny", uznawany powszechnie za najcenniejszy obraz zagraniczny w polskich zbiorach.

Kościół świętego Pawła i Piotra jest historyczna farą Starego Przedmieścia, wzniesiony na przełomie wieków XIV i XV jako kościół filialny kościoła Najświętszej Maryi Panny. Do rangi świątyni parafialnej, podniesiono go w 1454 roku. W tym samym roku rozpoczęto przebudowę i rozbudowę kościoła, prace trwały do 1516 roku kiedy to położono ostatnie sklepienia. Kościół ma postać typowej dla Gdańska pseudobazyliki, nawa środkowa jest wyższa od bocznych i nie posiada okien. W latach 1622-1945 był głównym kościołem gdańskich ewangelików reformowanych. Odbywały się tutaj nabożeństwa po polsku, angielsku, francusku i niemiecku. Kościoła nie oszczędzały wojny, uszkodzeniom uległ w 1735 w walkach gdańska w ochronie Leszczyńskiego z wojskami saskimi i rosyjskimi, w czasie oblężenie przez wojska napoleońskie w roku 1807 i w czasie ostatniej wojny w marcu 1945. Odbudowa zaczęła się w 1976 roku i trwa do dziś.

Przystań w Błotniku jest częścią Żeglarskiej Wielkiej Pętli Żuławskiej, która wiedzie od Gdańska przez Błotnik do Białej Góry, Malborka, Elbląga, portów Zalewu Wiślanego i przez Szkarpawę oraz Przegalinę do Błotnika. Oficjalne otwarcie przystani nastąpiło 4 czerwca 2012 roku. Przystań znajduje się na początku Martwej Wisły. Budynek klubowy usadowiono na palach nad wodą. Na brzegu jest rozległy parking i plac na jachty, które mogą tu zimować. Miejsca do cumowania jachtów przy długich pomostach mają zasilanie w wodę pitną oraz energię elektryczną. Przed inauguracją sezonu żeglarskiego 2013 spodziewane jest otwarcie 23-metrowej wieży widokowej Żuławskie Oko. Z wieży widoczne będą nadbałtyckie plaże na Wyspie Sobieszewskiej, ujście Wisły oraz Żuławy wraz z infrastrukturą melioracyjną i kanałami odwadniającymi.

Pod koniec XIX wieku zwano ten plac imieniem Leopolda von Wintera, na część wybitnego burmistrza Gdańska w latach 1861-1890. Było to reprezentacyjne miejsce Starego Przedmieścia, z strzyżonymi krzewami i widowiskową fontanną.

Plac Wałowy powstał w pierwszej połowie XVII wieku, w pustej przestrzeni między późnogotyckimi a nowożytnymi fortyfikacjami miasta. Służył przez wieki celom wojskowym - był placem ćwiczeń oddziałów najpierw miejskich, później pruskich. Po zniwelowaniu nowożytnych fortyfikacji miasta, które w u progu XX wieku stały się bezużyteczne pod względem militarnym, powstał w tym miejscu reprezentacyjny park. Pośrodku zbudowano dużą fontannę otoczoną klombem. Pod koniec XIX wieku ustawiono tam pomnik grenadierów.

Centralne Muzeum Morskie założone zostało w 1960 roku jako Muzeum Morskie, do rangi Centralnego podniesione zostało w roku 1972. Instytucja przyjmująca za swoje posłannictwo ochronę dziedzictwa nautologicznego, poprzez gromadzenie i zabezpieczanie zabytków związanych z żeglugą, szkutnictwem, okrętownictwem, rybołówstwem oraz upowszechniające wiedzę o nich, a także o morskiej historii Polski i jej gospodarce.

Zabytkowy siedmiopiętrowy spichlerz. Jest jedynym gdańskim spichlerzem, który przetrwał zniszczenia II wojny światowej. Jest również jedynym gdańskim spichlerzem, który odbudowany został z użyciem oryginalnych materiałów, z epoki. Obecnie znajduję się w nim otwarte w 2008 roku Centrum Edukacji Archeologicznej. Efektowna ekspozycja z efektami dźwiękowymi, a także zapachami, przedstawia uliczkę średniowiecznego Gdańska z przełomu XIV i XV wieku - odtworzony został widok kramów, warsztatów rzemieślniczych, a nawet łaźni. Ciekawostką jest że postacie odtworzono na podstawie badań antropometrycznych przeprowadzonych na szkieletach odnalezionych obok Kościoła świętego Mikołaja.

Została ufundowana w XVII wieku przez rajców gdańskich. Projekt figury Neptuna zaprojektował Abraham van den Blocke, najwybitniejszy architekt Gdańska z tamtego okresu. Jej obecny wygląd pochodzi z czasów przebudowy i odnowienia w XVIII wieku. Posąg Neptuna został odlany w 1615 roku. Manierystyczna w swym wyglądzie figura boga mórz jest zbudowana w oparciu o łamaną linię, przeznaczona do oglądania ze wszystkich stron. Głowa Neptuna przypomina głowę z posągu konnego Marka Aureliusza, zaś tors jest nawiązaniem do Torsu Belwederskiego. Powyższe analogie świadczą o tym, że fontanna jest jednym z nielicznych przykładów obecności rzeźby antycznej w architekturze Gdańska. Na wspaniałej kracie pochodzącej z 1634 roku, odnowionej około połowy XVIII wieku, miasto umieściło wykute z żelaza i złocone polskie orły. Orły te usunięto w okresie międzywojennym. W czasie II wojny światowej fontannę rozmontowano i przechowano poszczególne jej części. Znaleziono je wszystkie z wyjątkiem trzonu pod czaszę. W 1954 roku zakończono montaż fontanny i uruchomiono ją w dniu 22 lipca. Stanowi ona jeden z najpiękniejszych akcentów plastycznych Królewskiej Drogi. W kwietniu 1988 roku, podczas dorocznej konserwacji, na polecenie władz Gdańska, zakryto posągowi przyrodzenie listkiem.

Pomnik wykonany w 1897 roku przez Tadeusza Barącza, odlany w brązie, podstawa pomnika wykonana jest z szarego piaskowca tarnopolskiego. Postać Króla przedstawiona jest w narodowym stroju, w żupanie i kontuszu, na wspiętym rumaku, przeskakującym obalone działo, kosz faszynowy i strzaskaną lawetę. Twarz króla była zwrócona na południowy wschód, skąd najczęściej nadchodziło niebezpieczeństwo dla Lwowa. Był to dar społeczeństwa Lwowa w 200 rocznicę zwycięstwa spod Wiednia. Zdobił on kiedyś na Wałach Hetmańskich wejście do Opery Lwowskiej, w najbardziej reprezentacyjnym spacerowym ciągu Lwowa. Dziś miejsce to zajmowane jest przez pomnik Tarasa Szewczenki. Przez kilkanaście lat stał bez cokołu na trawniku przed Pałacem Wilanowskim, do Gdańska sprowadzono go w 1965 roku.

Galeria znajduje się w historycznym budynku dawnej łaźni miejskiej, który zaskakuje swoim niecodziennym kształtem, przypominającym piec kąpielowy. Od 1989 roku obiekt ten pełni funkcję Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia. Jego głównym celem jest prezentacja i szerzenie powszechnych wartości sztuki współczesnej, będącej integralną częścią światowego dziedzictwa kultury. Poprzez eksponowanie najnowszych tendencji w sztuce, reagowanie na obecne zjawiska kulturalno-cywilizacyjne oraz prowadzenie edukacji w tym kontekście, galeria angażuje się w organizację wystaw, artystyczne wymiany, innowacyjne programy edukacyjne, konferencje naukowe, wykłady, koncerty i pokazy filmowe.

Pomnik Jana Heweliusza, astronoma, rajcy Starego Miasta, piwowara. Jego Autorem jest Jan Szczypka, pedagog gdańskiej ASP.

Muzeum II Wojny Światowej to narracyjne miejsce, które umożliwia odwiedzającym zgłębienie wiedzy na temat tragicznych doświadczeń II wojny światowej, jej przyczyn i skutków. To opowieść o bohaterach i zwykłych ludziach. Sercem muzeum jest główna wystawa, która zajmuje niemal 5 tys. m², co czyni ją jedną z największych wystaw historycznych na świecie.Muzeum organizuje liczne wydarzenia naukowe i kulturalne, w tym konferencje, koncerty, widowiska oraz spektakle teatralne, a także prowadzi kino studyjne. Instytucja stara się dotrzeć do przedstawicieli różnych grup wiekowych, prezentując rzetelne i wartościowe treści historyczne w ciekawy i atrakcyjny sposób, z wykorzystaniem najnowocześniejszych technologii.