Została ufundowana w XVII wieku przez rajców gdańskich. Projekt figury Neptuna zaprojektował Abraham van den Blocke, najwybitniejszy architekt Gdańska z tamtego okresu. Jej obecny wygląd pochodzi z czasów przebudowy i odnowienia w XVIII wieku. Posąg Neptuna został odlany w 1615 roku. Manierystyczna w swym wyglądzie figura boga mórz jest zbudowana w oparciu o łamaną linię, przeznaczona do oglądania ze wszystkich stron. Głowa Neptuna przypomina głowę z posągu konnego Marka Aureliusza, zaś tors jest nawiązaniem do Torsu Belwederskiego. Powyższe analogie świadczą o tym, że fontanna jest jednym z nielicznych przykładów obecności rzeźby antycznej w architekturze Gdańska. Na wspaniałej kracie pochodzącej z 1634 roku, odnowionej około połowy XVIII wieku, miasto umieściło wykute z żelaza i złocone polskie orły. Orły te usunięto w okresie międzywojennym. W czasie II wojny światowej fontannę rozmontowano i przechowano poszczególne jej części. Znaleziono je wszystkie z wyjątkiem trzonu pod czaszę. W 1954 roku zakończono montaż fontanny i uruchomiono ją w dniu 22 lipca. Stanowi ona jeden z najpiękniejszych akcentów plastycznych Królewskiej Drogi. W kwietniu 1988 roku, podczas dorocznej konserwacji, na polecenie władz Gdańska, zakryto posągowi przyrodzenie listkiem.

Galeria znajduje się w historycznym budynku dawnej łaźni miejskiej, który zaskakuje swoim niecodziennym kształtem, przypominającym piec kąpielowy. Od 1989 roku obiekt ten pełni funkcję Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia. Jego głównym celem jest prezentacja i szerzenie powszechnych wartości sztuki współczesnej, będącej integralną częścią światowego dziedzictwa kultury. Poprzez eksponowanie najnowszych tendencji w sztuce, reagowanie na obecne zjawiska kulturalno-cywilizacyjne oraz prowadzenie edukacji w tym kontekście, galeria angażuje się w organizację wystaw, artystyczne wymiany, innowacyjne programy edukacyjne, konferencje naukowe, wykłady, koncerty i pokazy filmowe.

W tym budynku mieściła się do 1652 roku Szkoła Mariacka, sam budynek powstał w 1581 roku. W późniejszym okresie pełnił różne funkcje. Połączony z Nowym Domem Ławy przy Długim Targu 43 pełnił funkcje admiralicji pruskiej, w późniejszym czasie mieścił się tutaj urząd stanu cywilnego. Obecnie swoją siedzibę ma tutaj Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki i prowadzonej przez nie Galerii "Punkt". Nazwa galerii pochodzi od wydawanego w latach 70 i 80 periodyku kulturalnego. Ciekawostka architektoniczną jest nietypowe ustawienie kamieniczki dłuższą ścianą do ulicy, zamiast wąskim frontonem typowym dla Gdańska. Stąd fasada czterookienna i u góry fasady dwie lukarny zwieńczone identycznymi szczytami. Jasna kamieniarka fasady kontrastująca z ciemnym licem wykonanej z drobnej cegły, była typowa dla stylu niderlandzkiego manieryzmu tego okresu. Okna zakończone łukami pełnymi odciążającymi. Każda z kondygnacji oddzielona belkowaniem z pięcioma na ogół podobnym geometrycznym wzorem, jedynie dolne belkowanie zawiera po środku dwa maszkarony. Lukarny w szczytach zdobione paskami ornamentu okuciowego również charakterystyczne dla manieryzmu niderlandzkiego, wszystko to ujęte jest parami wolut i esownic. Każdy szczyt zakończony jest naczółkiem z szyszką. Szczyty od kondygnacji oddzielone są gzymsem z popiersiami wojowników.

Pomnik wykonany w 1897 roku przez Tadeusza Barącza, odlany w brązie, podstawa pomnika wykonana jest z szarego piaskowca tarnopolskiego. Postać Króla przedstawiona jest w narodowym stroju, w żupanie i kontuszu, na wspiętym rumaku, przeskakującym obalone działo, kosz faszynowy i strzaskaną lawetę. Twarz króla była zwrócona na południowy wschód, skąd najczęściej nadchodziło niebezpieczeństwo dla Lwowa. Był to dar społeczeństwa Lwowa w 200 rocznicę zwycięstwa spod Wiednia. Zdobił on kiedyś na Wałach Hetmańskich wejście do Opery Lwowskiej, w najbardziej reprezentacyjnym spacerowym ciągu Lwowa. Dziś miejsce to zajmowane jest przez pomnik Tarasa Szewczenki. Przez kilkanaście lat stał bez cokołu na trawniku przed Pałacem Wilanowskim, do Gdańska sprowadzono go w 1965 roku.

Pomnik Alfa Liczmańskiego komendanta i współorganizatora Związku Harcerstwa Polskiego w Wolnym Mieście Gdańsk. Twórca drużyny harcerskiej imienia Zawiszy Czarnego (1930), komendant hufca gdańskiego. Od 1935 komendant Gdańskiej Chorągwi ZHP. Zamordowany w Obozie Koncentracyjnym KL Stutthof w marcu 1940 roku.

Pomnik Jana Heweliusza, astronoma, rajcy Starego Miasta, piwowara. Jego Autorem jest Jan Szczypka, pedagog gdańskiej ASP.

Pomnik kapitana żeglugi wielkiej Tadeusza Ziółkowskiego, autorstwa Stanisława Szwechowicza, został odsłonięty w 1990 roku przy Rybackim Pobrzeżu w Gdańsku. Ziółkowski był pierwszym komendantem statku „Lwów” po odzyskaniu niepodległości. W 1939 roku, jako szef pilotów portu (odpowiednik kapitana portu), sprzeciwił się wpłynięciu niemieckiego pancernika „Schleswig-Holstein” do Gdańska. Został aresztowany przez Niemców, a za swój patriotyzm i niezłomną postawę zamordowany w Wielki Piątek 1940 roku, jako jeden z pierwszych więźniów obozu koncentracyjnego Stutthof.

Budynek w stylu neogotyckim, wykonany z czerwonej cegły, wyróżnia się charakterystycznymi sterczynami i wieżyczkami na szczycie fasady. Nad oknami pierwszego piętra znajdują się płaskorzeźby przedstawiające greckie boginie: Temidę, personifikację sprawiedliwości, trzymającą miecz i wagę, oraz Demeter, uosobienie urodzaju, z sierpem i księgą. Fasada zdobiona jest ornamentami secesyjnymi, w tym liśćmi winorośli, kasztanowca oraz kiściami winogron, które zdobią łuki nad oknami parteru. Pod trzema oknami parterowymi widoczne są elementy dekoracyjne w stylu art déco. Początkowo budynek pełnił funkcję siedziby magistratu gminy Orunia. W latach 1922-1931 naczelnikiem urzędu był późniejszy senator II Wolnego Miasta Gdańska, Max Ramminger.

Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zwana również bazyliką Mariacką, to historyczna fara Głównego Miasta w Gdańsku, często określana jako „Korona Gdańska”. Pełniła funkcję kościoła katolickiego oraz ewangelickiego w latach 1572–1945. Wielki Mistrz Krzyżacki Ludolf Koenig wydał przywilej lokacyjny dla Głównego Miasta, który przewidywał budowę kościoła. Kamień węgielny pod tę świątynię położono 25 marca 1343 roku, podczas uroczystości Zwiastowania Pańskiego. Bazylika jest trzecią co do objętości świątynią na świecie zbudowaną z cegły. Jej budowa, realizowana etapami w miarę wzrostu zamożności miejskiej wspólnoty wiernych, trwała aż 159 lat. Wnętrze kościoła może pomieścić co najmniej 20 tysięcy wiernych, co jest raczej wyrazem zamożności mieszkańców niż rzeczywistego zapotrzebowania z czasów jego budowy, gdyż w chwili ukończenia liczba ludności Gdańska była jedynie dwukrotnie większa. Imponująca bryła z ciemnoczerwonej cegły dominuje nad dachami kamienic, a masywna wieża dzwonna o wysokości 82 metrów nadal stanowi najwyższy punkt w Śródmieściu Gdańska. Wraz z wieżyczkami na rogach, wieża ta stanowi ważny element panoramy miasta. Zbudowany w latach 1346–1502 kościół jest przykładem ceglanego gotyku, charakterystycznego dla krajów wokół Morza Bałtyckiego. Pomimo burzliwych dziejów, świątynia zachowała swoją historyczną formę architektoniczną, co potwierdza ikonografia sięgająca XVI wieku oraz bogaty wystrój wnętrza. Na uwagę zasługują liczne dzieła sztuki średniowiecznej, takie jak Ołtarz Koronacji Marii, Piękna Madonna Gdańska, Pietà, ołtarz św. Barbary, Tablica Dziesięciorga Przykazań, a także nowożytne, w tym obrazy i epitafia z XVI–XVIII wieku oraz słynny zegar astronomiczny.

Muzeum II Wojny Światowej to narracyjne miejsce, które umożliwia odwiedzającym zgłębienie wiedzy na temat tragicznych doświadczeń II wojny światowej, jej przyczyn i skutków. To opowieść o bohaterach i zwykłych ludziach. Sercem muzeum jest główna wystawa, która zajmuje niemal 5 tys. m², co czyni ją jedną z największych wystaw historycznych na świecie.Muzeum organizuje liczne wydarzenia naukowe i kulturalne, w tym konferencje, koncerty, widowiska oraz spektakle teatralne, a także prowadzi kino studyjne. Instytucja stara się dotrzeć do przedstawicieli różnych grup wiekowych, prezentując rzetelne i wartościowe treści historyczne w ciekawy i atrakcyjny sposób, z wykorzystaniem najnowocześniejszych technologii.