Kościół Matki Bożej Bolesnej to neogotycka świątynia rzymskokatolicka, znajdująca się w gdańskim Śródmieściu. Idea budowy świątyni w tej części miasta sięga 1909 roku, kiedy powstał pierwszy komitet budowy kościoła. Realizacja projektu rozpoczęła się dopiero w 1926 roku według planów Felixa Tiedego i Friedricha Fischera. Świątynia, wzniesiona pod wezwaniem Liebfrauenkirche, miała pełnić funkcję wotum upamiętniającego ofiary I wojny światowej. Uroczysta konsekracja odbyła się 16 września 1928 roku, a już 1 kwietnia 1929 kościół ustanowiono siedzibą nowo powstałej parafii Matki Bożej Bolesnej, obejmującej północną część Dolnego Miasta, Przeróbkę, Rudno oraz okoliczne tereny, w tym Przejazdowo.
Świątynia została zaprojektowana w stylu neogotyckim jako jednonawowy kościół z transeptem zorientowanym na osi wschód-zachód. Charakterystycznym elementem architektury są schodkowe szczyty od strony północnej i południowej oraz smukła wieża sygnaturka wznosząca się ponad dwuspadowym dachem. Wewnątrz znajdują się dwie kaplice: Chrystusa Miłosiernego, z przedwojenną rzeźbą Serca Pana Jezusa, oraz Matki Bożej Ostrobramskiej. Wystrój wnętrza obejmuje marmurową chrzcielnicę z rzeźbą św. Jana Chrzciciela, figurę Matki Bożej Bolesnej oraz krucyfiks. W 2007 roku wnętrze wzbogacono o 16 witraży, które nawiązują do postaci beatyfikowanych i kanonizowanych przez Jana Pawła II. Kościół Matki Bożej Bolesnej jest nie tylko miejscem kultu religijnego, ale również symbolem pamięci o tragicznych wydarzeniach I wojny światowej i ważnym elementem historii Gdańska.