Powstała pod koniec XIX wieku, to jedyny zachowany tego typu obiekt handlowy w mieście, który do dziś pełni swoją pierwotną funkcję. Budowę hali rozpoczęto w 1894 roku, a jej projektantem był architekt Kurt Fehlhaber. Hala miała na celu ograniczenie handlu ulicznego na Głównym i Starym Mieście. Obiekt wyróżnia się eklektycznym stylem architektonicznym, łączącym cechy neogotyku i neorenesansu. Jego fasada z licznymi wieżyczkami luźno nawiązuje do innych gdańskich zabytków. Wnętrze hali początkowo mieściło 188 drewnianych kiosków i stoisk, a także pomieszczenia administracyjne, posterunek policji i toalety. Wokół budynku rozstawiono stragany tzw. zielonego rynku. W latach 30. XX wieku uproszczono elewacje, a w hali dobudowano antresolę wzdłuż ściany zachodniej. Podczas II wojny światowej budynek pełnił funkcję magazynu żywności, przetrwał jednak wojnę bez większych uszkodzeń. W latach 1999-2001 hala przeszła gruntowny remont, podczas którego odrestaurowano jej fasady oraz zmodernizowano wnętrze, nadając mu nowoczesny i funkcjonalny wygląd. W trakcie prac archeologicznych odkryto w podziemiach pozostałości romańskiego kościoła św. Mikołaja z XII wieku, który był częścią dawnej osady targowej na tym terenie. Cenne relikty prezbiterium i części nawy kościoła zostały wyeksponowane w formie podziemnego skansenu archeologicznego. W sąsiedztwie hali odkryto również dobrze zachowaną romańską piwnicę, która według naukowców jest najstarszą zachowaną budowlą w Gdańsku. Planuje się jej udostępnienie zwiedzającym.