Okazały pałac mieszczański, wzniesiony na miejscu pierwotnego w 1477-1481. Nazwa została zaczerpnięta z bardzo popularnej w średniowieczu legendy o królu Arturze, symbolu rycerskości i odwagi. Był siedzibą kilku bractw. Bractwa gromadziły elitę Gdańska – przedstawicieli patrycjatu i bogatego mieszczaństwa, dla rzemieślników, kramarzy oraz wszystkich trudniących się pracą najemną wstęp był surowo zakazany. Bogaci kupcy oraz goście zagraniczni gromadzili się tu wieczorami, wnosząc z góry opłatę za wypijane trunki. Biesiady urozmaicane były różnymi występami – muzyków, śpiewaków, linoskoczków, kuglarzy.
Gotycka pierwotnie fasada, została przebudowana po raz pierwszy w 1552 roku w stylu renesansu włoskiego. Ówczesny jej wygląd mozna zobaczyć w Ratuszu Głównego Miasta na obrazie "Apoteoza handlu gdańskiego" Izaaka van den Blocke. Obecna fasada Dworu Artusa jest dziełem Abrahama van den Blocke w 1617 roku. Widnieją na niej wykute w kamieniu starożytni bohaterowie Scypion Afrykański, Temistoklesa, Camillusa i Judy Machabeusza. Wyżej umieszczone alegoryczne rzeźby Sprawiedliwości i Siły. Szczyt wieńczy rzeźba bogini Fortuna. Na portalu gdańszczanie umieścili w złotych medalionach popiersia króla Polski Zygmunta III i jego syna królewicza Władysława IV. Północna część fasady pałacu zachowała swój gotycki charakter.