Brama zwana Zieloną zamyka Długi Targ i została wzniesiona jako rezydencja królów polskich. Jej budowę rozpoczęto w latach 1564-1568, zastępując wcześniejszą gotycką Bramę Kogi. Została wzniesiona przez Regniera z Amsterdamu oraz Hansa Kramera z Drezna. Forma budynku, będąca pierwszą tego rodzaju w Gdańsku, czerpie inspirację z północnego manieryzmu. Ten styl nadawał miastu unikalny charakter architektoniczny na kolejne lata. Ciekawostką jest, że podczas budowy bramy użyto nietypowych dla gdańskiego budownictwa cegieł o mniejszych rozmiarach, określanych jako "holenderskie" z uwagi na fakt, że zostały sprowadzone jako balast w ładowniach statków z Amsterdamu. Mimo swojego pierwotnego przeznaczenia, Brama Zielona nigdy nie pełniła roli rezydencji dla polskich monarchów. Jedynie na chwilę zatrzymała się tu Maria Ludwika Gonzaga, żona Władysława IV, oraz później Jan Kazimierz. W kolejnych latach pełniła różne funkcje – początkowo siedziba Gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, które później przeniesiono do Domu Przyrodników. Brama początkowo posiadała trzy przejścia, z czwartym dodanym w XIX wieku. Nad pierwotnymi przejściami umieszczono herby Polski, Prus Królewskich i Gdańska. Nad przejściem dodanym w 1868 roku znajduje się herb Pruski. Obecnie pałac pełni rolę jednego z oddziałów Muzeum Narodowego w Gdańsku.