Baszta Jacek element średniowiecznych fortyfikacji Gdańska

 

głosów: 0

ocena: 0

Zbudowano około roku 1400, znajduję się w obrębie głównego miasta, jej zadaniem była obserwacja przedpola ze strony Starego Miasta, które w tym czasie nie posiadało własnych obwarowań. Obecnie baszta wznosi się na wysokość 36 metrów,ustawiona jest na planie ośmioboku. Składa się z ośmiu kondygnacji ze stanowiskami strzelniczymi, z czego trzy dolne są sklepione wraz z piwnicą, która służyła obrońcą za magazyn żywności. Mury ceglanego trzonu mają grubość od 2,5 m w przyziemiu do 1,2 m w wyższych partiach. Wejście do baszy wiodło po ganku muru wysokiego od południa oraz od strony Głównego Miasta w przyziemiu. Obok krawędzi dachu możemy zaobserwować ceglane arkady wsparte ceglanymi wspornikami, zwane machikułami, w tym miejscu biegł nadwieszony ganek z którego przez widoczne otwory, obrońcy mogli razić przeciwnika oblegającego basztę. Kiedyś nazwa baszty wywodziła się od sąsiedniej nie istniejącej już Baszty Dominikańskiej która pierwotnie i żartobliwie nazywana po niemiecku "Kiek in de Kök", co oznaczało "Patrz do kuchni" odnosiła się do pobliskich zabudowań klasztoru dominikańskiego. Na dzisiejszą Basztę Jacek przeszła w I połowie XVIII wieku, obecna nazwa została jej nadana po 1945 roku i odnosi się do świętego Jacka Odrowąża, dzięki któremu w 1227 roku książę Świętopełk sprowadził do Gdańska zakon dominikanów.